مقاله درباره وطن پرستی ایرانیان

این تحقیق در مورد وطن پرستی ایرانیان می باشد و به بیان مفهوم ، تاریخچه و انواع این پدیده می پردازد.

مقدمه
زمان پیدایش ناسیونالیسم، از این واژه در برترانگاری خود در جهت نژادی و قومی و بیشتر از همه در باب سلطه گری و تحت استعمار قرار دادن کشورهای آسیایی و آفریقایی استفاده کردند تا آنجا که در قرن بیستم به خاطر جنگ های قومی و نژادی و برتری طلبی در اروپا واژه ناسیونالیسم مورد نفرت جهانیان شد و این کلمه مترادف شونیسم و فاشیسم و به ملت گرایی افراطی تعبیر شده است.

از اول قرن بیستم ناسیونالیسم اروپایی در کشورهای خاورمیانه و آسیای میانه روایت دیگری دارد. قرن بیست را می توان قرن بیداری ملت ها و هویت های جدید نامید. استعمارگران اروپایی به خاطر این که جای پای جدیدی در خاورمیانه و آسیا و آفریقا پیدا کنند، سعی داشتند با هویت سازی های کاذب و ملی گرایی های مذهبی قومی، نژادی می خواستند بیشتر کشورهای عربی را از زیر قیمومیت امپراتوری عثمانی و کشورهای آسیای میانه را از زیر سلطه امپراتوری روس دربیاورند. در اوایل قرن بیستم که امپراتوری روس و عثمانی رو به زوال بود و پایان گرفتن دوره مستعمرات قدیمی، اروپایی ها قصد داشتند با حربه ناسیونالیسم و هویت قومی و نژادی سلطه گری خودشان را به طریقه ی (نواستعماری) ادامه دهند.

کشورهای اروپایی، انگلستان، فرانسه، ایتالیا که در قرون گذشته سابقه ی طولانی در استعمارگری و چپاول ملت ها داشتند، در قرن بیستم نسخه هایی به نام ناسیونالیسم عربی، پان عربیسم، پان اسلامیسم و پان ترکیسم پیچیدند و از این طریق بیشتر کشورهای عربی را که از قیومیت امپراتور عثمانی رهیده بودند دوباره با حربه ی ناسیونالیسم به سلطه گری هایشان در این کشورها ادامه دهند. البته لازم به گفتن نیست کشورهای مسلمان و عرب آگاهی چندانی از هویت ملی خود در طول تاریخ نداشته اند.

به علت تضادهای قومی، نژادی، قبیله ای و از این که در طول تاریخ دارای دولت و ملت هر چند عقب مانده نبودند کمترین اطلاعی از هویت ملی خود نداشتند. ناسیونالیسم عرب و پان اسلامیسم از طریق متفکران سکولار، نظیر رفعت الطحطاوی و علمای مسیحی عرب  زبان در لبنان و سوریه به شکل مستقیم تحت تعلیمات میسونرهای مذهبی از قبیل ناصف الیازینی (١٨۰۰-١٨٧١) و پطروس البوستانی (١٨١٨-١٨٨٣) قرار داشتند نجیب آزوری متفکر مسیحی بود که برای نخستین بار تعریف استقلال عرب را به عنوان هدفی فی نفسه دست زد، و در سال ١٩۰۵ در احیای ملت عرب شماری از امپراتوری عربی ترسیم کرد و بیشتر اقلیت های مسیحی بودند که مبانی هویت ملی اعراب را شناسایی می کردند. بیشتر قیام های ناسیونالیستی عربی بر مبنای وعده‌ی انگلیس ها بود که توسط سرهنری مک ماهون نماینده عالی انگلستان به شریف حسین داده بود: کشورهایی برای اعراب به وجود خواهد آورد که از بخش شرقی تا خلیج فارس و فلسطین امتداد داشته باشد.

ترکان تا قرن نوزدهم هیچ گونه اطلاعی از هویت قومی و ملی خود نداشتند. کلمه ترک بار معنی منفی در بین ترکان داشت و ترکان خودشان را به عنوان گروه قومی ترک نمی شناختند. هر موقع از یک نفر تبعه عثمانی می پرسیدند که کجایی هستی؟ که هستی؟ باافتخار می گفت خدا را شکر «مسلمانام عثمانلیام».

قبل از این که جمهوری ترکیه تشکیل شود، ترکیه امروز را، دار السلام، مملکت عثمانی، بیزانس، مملکت روم می نامیدند و واژه ی ترک را هم در دولت های عثمانی در گذشته به صورت تحقیر آمیز به چوپانان و آنهایی که در ده یا در کوهستانها زندگی می کردند اطلاق می شد. با این که در طول تاریخ، ترکان در آسیا و اروپا پراکنده بودند تا قرن بیستم دولتی به نام ترک یا ترکان تا آن موقع ایجاد نشده بود. اولین دولت و ملتی که با ایدئولوژی ناسیونالیسم ترک پا گرفت جمهوری ترکیه بود.

اما زمینه ی پا گرفتن ناسیونالیسم ترک از طریق تحقیقات فرهنگی و زبانی توسط اروپاییان از نیمه ی دوم قرن نوزدهم بوده است. سه نفر از اروپاییان در شکل گرفتن ناسیونالیسم ترک نقش موثری داشتند اولین و مهمترین این پژوهشگران آرتور لاملی دیوید بود که کتاب دستور زبان ترکی او از گذشته ترکان از زمانهای باستان تا قرن نوزدهم را شامل می شد که بیشتر نویسندگان و روشنفکران ترک از آن کتاب الهام گرفتند. دومین نفری که در شکل گیری ناسیونالیسم ترک نقش موثری داشت آرمینوس وابری (١٨٣٢-١٩١٧) مجاری لغت‌شناس بود که برای پیوند ترکان ترکیه با ترکان آسیای میانه رنج و زحمت فراوان در سفر به آسیای میانه متحمل شد. آرمینوس وامبری در آخر جاسوس انگلستان از آب درآمد و انگلستان را صالح تر از روسیه و ترکیه برای سرپرستی کشورهای آسیای میانه تشخیص داد.

فهرست مطالب
مقدمه
وطن پرستی و اسطوره های حماسی و تاریخی ایران
وطن پرستی و ادیان ایرانی
وطن پرستی و عرفان و عارفان و حکما
وطن پرستی و فرهنگ و ادب ایران
منابع