سنجش مشاهده ای (فصل چهارم ارزشیابی از یادگیری)

سنجش مشاهده ای (فصل چهارم ارزشیابی از یادگیری)
از خواننده انتظار می رود پس از مطالعه و یادگیری مطالب این فصل بتواند:
فهرست وارسی را تعریف کند.
۲. ویژگیهای فهرست وارسی را توضیح دهد.
٣. چگونگی تهیه فهرست وارسی را توضیح دهد.
۴. نمره گذاری فهرست وارسی را توضیح دهد.
۵. به منظور سنجش فراورده و فرایند رفتاری دانش آموزان، فهرستهای وارسی مورد نیاز روشهای سنجش مشاهده ای را تهیه کند.
۶. مقياس درجه بندی را تعریف کند.
ویژگیهای مقیاس درجه بندی را توضیح دهد.
۸. با ذکر مثال، انواع مقیاسهای درجه بندی را توضیح دهد.
۹. با ذکر دلیل، بهترین نوع مقیاس درجه بندی را توضیح دهد.
۱۰. به منظور سنجش فراورده و فرایند رفتاری دانش آموزان، مقیاسهای درجه بندی مورد نیاز روشهای سنجش مشاهده ای را تهیه کند.
نمره گذاری مقیاس درجه بندی را توضیح دهد.
۱۲. روش واقعه نگاری را تعریف کند.
۱۳. چگونگی انجام واقعه نگاری و تهیه گزارش آن را شرح دهد.
رفتارهای تحصیلی یا اجتماعی دانش آموزان را در موقعیتهای مختلف مورد مشاهده و واقعه نگاری قرار دهد.
۱۵. امتیازها و محدودیتهای روشهای سنجش مشاهده ای را شرح دهد.
۱۶. موارد استفاده روشهای سنجش مشاهده ای را توضیح دهد.

سنجش و نمره گذاری همه عملکردهای یادگیرندگان (دانش آموزان و دانشجویان)، به نحوی، بر مشاهده استوار است. چه قصد معلم سنجش فرایند رفتار دانش آموز باشد چه فراورده آن، باید آن رفتار را ابتدا مشاهده کند و بعد درباره آن تصمیم بگیرد؛ یعنی آن را ارزشیابی کنند. برای داوری درباره کم وكيف عملکرد یادگیرندگان، از فنون گوناگونی استفاده می شود که بسیاری از آنها را در فصلهای گذشته این کتاب توضیح دادیم.

در این فصل نیز چند روش دیگر را که به روشهای سنجش مشاهده ای” شهرت یافته اند توضیح می دهیم. معلم با سنجشگر می تواند به کمک آنها مشاهدات خود را نظم و ترتیب ببخشد و برای ویژگیهای رفتارهای مورد سنجش نمره یا ارزش قائل شود. معروف ترین روشهای سنجش مشاهده ای عبارت اند از: فهرست وارسی، مقياس درجه بندی، و واقعه نگاری که در این فصل به ترتیب آنها را توضیح می دهیم.