دانلود تحقیق و مقاله رایگان با عنوان راه های رسیدن به حقیقت
چيستي حقيقت
حقّ به معني ثابت و حقيقت ، آن چيزي است كه بطور قطع و يقين ثابت مي باشد . حقيقت اسم است براي چيزي كه در محل خود مستقر باشد. (از تعريفات جرجاني ). تاء در حقيقت براي تأنيث نيست بلكه براي نقل از صفت به اسم است مانند تاء علامت. (لغت نامه دهخدا)
يافتن حقيقت
براي يافتن حقيقت، راههاي زيادي وجود دارد كه مهمترين آنها عبارتند از:
1. شناخت حق و باطل: خداوند منظره حق و باطل را با يك مثال زيبا بيان ميفرمايد: (اَنزل مِنَ السمأِ مأً فَسَالَتْ اَوْدِيَُْ بِقَدرَها فاحْتَمَل الَسيْلُ زَيدَاً رابِياً و مِمَّا يُوقِدون عليه في النارِ اِبتغاهَ حِلْيٍَْ اَوْ مَتاعٍ زَبَدُ مِثْلُهُ كذلِكَ يَضْرِبُ الله الحَقَّ و الباطِلَ فَامَّا الزَبَدُ فَيَذْهَبُ جُفأً وَ اَمّا ما يَنفَعُ الناسَ فَيَمْكُثُ فِي الارضِ كذلِكَ يَضْرِبُ الله الاَمثالَ); از آسمان آبى فرو فرستاد پس رودخانههايى به اندازه گنجايش خودشان روان شدند و سيل كفى بلند روى خود برداشت و از آنچه براى به دست آوردن زينتى يا كالايى در آتش مىگدازند هم نظير آن كفى برمىآيد خداوند حق و باطل را چنين مثل مىزند اما كف بيرون افتاده از ميان مىرود ولى آنچه به مردم سود مىرساند در زمين مىماند خداوند مثلها را چنين مىزند . (سوره رعد، آيه 17 ) شناخت حق و باطل، كه همان شناخت واقعيتها از پندارها است، گاهي براي انسان چنان مشكل و پيچيده ميشود كه حتماً بايد سراغ نشانهها رفت؛
2. استمداد از حق تعالي : انسان براي رسيدن به حقيقت، بايد دست به دامان حق زند؛ تا او را به سرچشمه حقيقت برساند؛ البته اين امداد الهي، زمينههايي را ميطلبد كه انسان بايد آنها را فراهم نمايد كه مهمترين آنها داشتن زمينه و قابليت تقوي و ايمان به معاد و روز رستاخيز و بيم از عذاب آخرت است.
داشتن روح حقطلبي و حق جويي : روحيه حقطلبي، مرتبهاي از تقواست كه اگر در انسان وجود داشته باشد، از مواعظ و تذكرات الهي و پيامبران و علما نفع ميبرد. لذا خداوند در قرآن ميفرمايد: (هدي للمتقين) . (بقره / 2)
3. شنيدن حرف حق : گاهي افرادي از حق فرار ميكنند و حاضر به شنيدن حرف حق نيستند. سخن از پذيرش نيست، سخن از شنيدن است. در عصر پيامبر اسلام وقتي صداي دلانگيز پيامبر به آيات قرآن بلند ميشد، گروهي با جار و جنجال و سوت و صفير چنان غوغايي به راه ميانداختند تا هيچ كس صداي آن حضرت را نشنود. در تاريخ خونين كربلا نيز آمده است هنگامي كه امام حسين(ع) ميخواست دشمنان منحرف را ارشاد كند، چنان جنجالي به راه ميانداختند كه صداي امام به گوش افراد نرسد.
مطالب مرتبط