پاورپوینت درمان های اقامتی و بازتوانی معتادان

درمان‌های اقامتی و بازتوانی معتادان، برنامه‌های جامع و بلندمدتی هستند که به افراد دارای سوء مصرف مواد مخدر کمک می‌کنند تا اعتیاد خود را ترک کرده و به زندگی سالم بازگردند. این برنامه‌ها شامل خدمات مختلفی مانند سم‌زدایی، مشاوره فردی و گروهی، آموزش مهارت‌های زندگی، برنامه‌های ورزشی و تفریحی و خدمات پس از ترخیص می‌شوند.

هدف از این برنامه‌ها، کمک به افراد برای یادگیری نحوه زندگی بدون مواد مخدر، ارتقای سلامت جسمی و روانی آنها و ایجاد روابط سالم با خانواده و جامعه است.

تعریف اجتماع درمانی
در سال 1991 در “De Haan” بلژیک در یک نشست عمومی فدراسیون اروپایی اجتماع های درمانی، مفهوم اجتماع درمانی بدون مواد به ترتیب ذیل تعریف شد.
اجتماع درمانی یک محیط بدون مواد است که در آن افراد با مشکلات اعتیادی(و سایر مشکلات) در یک روش سازمان یافته و ساختار یافته برای افزایش تغییرات و امکان دهی برای یک زندگی بدون مواد در جامعه بیرونی با هم زندگی می نمایند. اجتماع درمانی یک جامعه کوچکی را شکل می دهد که در آن مقیمان ، و استف ها در نقش تسهیل گر ، نقشهای مشخصی را انجام می دهند.
خودیاری و خودیاری متقابل ستون های فرایند درمانی می باشند که در آن مقیم بازیگر اصلی مسئولیت بدست آوردن رشد فردی، تحقق بخشیدن به یک زندگی با معناتر و مسئولانه تر وهچنین حمایت ازسعادت و رفاه اجتماع می باشد. (Ottenberg et al, 1993)

هر اجتماع درمانی در صورتیکه در عمده مسائل با هم متفاوت باشند، با اینحال می بایست اصول اساسی را رعایت نمایند.
هر اجتماع درمانی می بایست برای یکپارچگی با جامعه بزرگتر تلاش نماید، و شرایط را برای یک اقامت بلند مدت مناسب در درمان برای مقیمانش فراهم نماید.
معتادین پیشین اهمیت ویژه ای به عنوان سرمشق دارند، استف ها باید به استانداردهای اخلاقی احترام بگذارند، و اجتماع های درمانی می بایست به طور مداوم علت وجودی خود را مرور نماید.

مقیمان
اجتماع درمانی، مقیمان را به عنوان افرادی که از نظر عاطفی انسانهای نابالغی می باشند و نیاز به آموزش در طول برنامه دارند مورد ملاحظه قرار می دهد.
آنها را همچنین به عنوان کسانی که از اضطراب ها و ترسها رنج می برند و از پرخاشگری برای پنهان ساختن ضعفهایشان استفاده می کنند تعریف می نمایند.
از سوی دیگر، TC ها این ویژگی را به مقیمان به عنوان کسانی که پتانسیل تغییر مثبت را دارند نیز می دهند.
مقیمان در اجتماع های درمانی اغلب درمانهای قبلی را مورد انتقاد قرار می دهند، بواسطه اینکه از آنها انتظار می رفت که به صورت منفعلانه عمل نمایند.

کسریل اعتقاد داشت ،مقیمان از اضطرابها و درد هایی که موجب می گردد که نه بتوانند بجنگند و نه فرارکنند رنج می برند، ودر عوض، آنها عواطفشان را منجمد می نمایند.
به جای اینکه عواطف ضروری اولیه خود را به صورت تغییر یافته بیان نمایند، شخصیت های که با خصوصیات معتاد گونه می باشند تمامی عواطفشان را با هم سرکوب می نمایند و احساساتش را از خود آگاهی جدا می نماید، وآنها را دریک پوسته از ناخودآگاهی کپسول سازی می نماید، و نهایتاً به طور ناخود آگاه یک عاطفه منزوی و ایزوله را خلق می نماید. (Casriel,1976)
ابزارهای درمانی کلاسیک قادر نمی باشند که به این شخصیتهای یخ زده نفوذ پیدا کنند و به نظر می رسد این جایی است که اجتماع درمانی قادر است وارد گردد.

مراحل درمان
پذیرش:
در این مرحله مصاحبه ها و ارزیابی های روانی توسط روانشناس، روانپزشک، مددکار، پزشک و کاردرمانگر صورت می پذیرد.
اطلاعاتی کامل از فلسفه و مراحل درمان از اجتماع درمانی به درمانجو ارائه می گردد.

مرحله جهت یابی:
پس از اینکه درمانجو پذیرفت که وارد اجتماع درمانی گردد و مصاحبه ها تیم درمان مجوز حضور وی را صادر نمودند مراجع وارد این مرحله می گردد.

فهرست مطالب
تعریف اجتماع درمانی
مقیمان
مراحل درمان
خصوصیات درمان
اجتماع درمانی مفهوم مدار
اجتماع درمانی دمکراتیک
تفاوتهای بین TC های مفهوم مدار و دمکراتیک
تئوریها و روشهای کاربردی TC
رویکرد
تئوریهای بومی
تئوری های رسمی
کنترل و شکل دهی رفتار
تشویق ها و تنبیه ها
ابزارهای شکل دهی رفتار
جوانب روانی و عاطفی درمان
ابزارهای عقلانی و معنوی در TC
معنویت در اجتماع درمانی
مهارتهای شغلی در TC
کار و ویژگیهای مقیمان
مرحله سیستم و عملکردهای شغلی
ابزارهای شغلی